امین سلیمانی‌فارسانی در یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: در دنیای تئاتر ایران با اینکه سال‌های طولانی است جشنواره‌هایی با موضوعات مقاومت، دفاع مقدس و مناسبت‌های مذهبی برگزار می‌شود و سازمان‌های فرهنگی- هنری بسیاری متولی برپایی آن‌ها هستند، اما هیچ‌گاه به شکل جدی و پویا چنین توجهی به فلسطین و جنایت‌های جهانی علیه آن به دست رژیم‌صهیونیستی نشده است.

بیش از یک ماه از آغاز عملیات طوفان‌الاقصی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین و حملات ددمنشانه رژیم‌صهیونیستی به غزه می‌گذرد، اما واکنشی عملی از سوی اهالی تئاتر دیده نشده است؛ واکنشی سریع مثل تئاتر خیابانی در ژانر مقاومت که گاه می‌تواند بدون هیچ هزینه‌ای اجرایی شود، از این رو ما را بر آن داشت نظری به تئاتر مقاومت بیندازیم که در این سال‌ها به شکل هرازگاهی تولیدات بایسته و شایسته‌ای به صحنه آورده شده و با اقبال همگانی نیز روبه‌رو بوده، اما هنوز به یک جریان متداوم و همگانی تبدیل نشده، بنابراین این نکته بارزی است که باید از سوی نهادهای مرتبط فرهنگی برایش چاره‌اندیشی شود.

مقاومت مفهومی با پیشینه دراز تاریخی است؛ پیشینه‌ای که در تاریخ کشورمان و منطقه خاورمیانه مفهومی میهنی و ملی یافته است.

مفهوم مقاومت در آثار هنری کشورمان نیز همواره سهمی از تولیدات داشته است. در سال‌های اخیر با تولید آثار حرفه‌ای، گروه مخاطبان این آثار از مخاطبان خاص و میهمان به مخاطبان حرفه‌ای ارتقا یافته و آثار درخشانی که در این سال‌ها به صحنه آمده همواره با اقبال عمومی نیز همراه شده، اما مشکل این است، با آنکه این موضوع با استقبال مخاطب روبه‌رو است و از طرفی هنرمندان نیز پای آن ایستاده‌اند و دل‌شان می‌خواهد با موضوع مقاومت، تئاتر کار کنند، اما جای خالی نهادهای موظف به تقویت روحیه مقاومت خارج از حوزه تئاتر دیده می‌شود چراکه هنوز به شکل راهبردی و هدفمند به تولید آثار نمایشی نمی‌پردازند، یعنی هنوز یک متولی پیگیر و بودجه لازم برای چنین منظوری در نظر گرفته نشده است.

این در حالی است که امروز می‌دانیم مفهوم مقاومت برای سرزمین‌مان تا چه میزان حیاتی است؛ کشوری که همواره به دلیل جایگاه اعتباری، اقتصادی و فرهنگی‌اش مورد طمع بیگانگان بوده و هرگاه فعل مقاومت را صرف کرده سربلندی به دست آورده و هر گاه از آن غافل شده به سرافکندگی ملی دچار شده و امروز بیش از گذشته مورد تهدید دشمنان است، نباید فراموش کند که از گذشته تا آینده نیازمند تقویت فرهنگ مقاومت است.

در این میان سوژه‌های بسیاری تحت عنوان تئاتر مقاومت موجود است که باید به آن‌ها پرداخته شود. چنانچه در این سال‌ها چند نمونه موفق تولید و اجرا شده، در این میان بسیاری از موضوعات بر زمین مانده است، برای مثال نمایش‌هایی که به قضیه شکل‌گیری و حیات رژیم‌صهیونیستی و تلاش‌های گروه‌های مقاومت علیه آن اختصاص دارد. چنین موضوعاتی به یقین بارها می‌تواند با حمایت‌های راهبردی از هنرمندان تبدیل به تئاترهای پرمخاطب شود.

در دنیای تئاتر ایران با اینکه سال‌های طولانی است جشنواره‌هایی با موضوعات مقاومت، دفاع مقدس و مناسبت‌های مذهبی برگزار می‌شود و سازمان‌های فرهنگی- هنری بسیاری متولی برپایی آن‌ها هستند، اما هیچ گاه به شکل جدی و پویا چنین توجهی به فلسطین و جنایت‌های جهانی علیه آن به دست رژیم‌صهیونیستی نشده، این در حالی است که تنها در اثر رویدادهایی از جمله پیروزی‌های گروه‌های مقاومت علیه اسرائیل، واکنش‌هایی مقطعی و جشنواره‌زده شکل گرفته است که نمونه‌های آن را می‌توان در اضافه‌کردن بخش غزه به برخی جشنواره‌ها و اجرای موردی آن آثار دید. به عنوان مثال یکی از این آثار نمایش «هفت بچه یهودی» به کارگردانی سیدمحمدحسین میرعلایی و تولیدشده حوزه هنری قم است که در جشنواره تئاتر ماه سال ۱۳۹۶ اجرا شد.

انتظار می‌رود اهالی هنر به ویژه در هنرهای نمایشی، آثار تلویزیونی و سینمایی در مورد یکی از مهم‌ترین مسائل امنیتی- سیاسی روز منطقه غرب آسیا تلاش‌هایی مداوم داشته باشند چراکه غده سرطانی رژیم‌صهیونیستی مرضی جدی برای تمامی ملت‌های منطقه است.

انهای پیام/